ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

ឧប្បល​វណ្ណា​សូត្រ​ ​ទី៥​


 [​១៣​]​ ​សាវត្ថី​និទាន​។​ ​គ្រានោះ​ ​ឧប្បល​វណ្ណា​ភិក្ខុនី​ ​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​។​បេ​។​ ​ឋិតនៅ​ក្រោមម្លប់​ដើម​សាលព្រឹក្ស​ ​ដែល​មាន​ផ្ការីក​ស្គុសស្គាយ​ ​មួយ​ដើម​។​ ​
 [​១៤​]​ ​គ្រានោះ​ ​មារ​មានចិត្ត​បាប​ ​មាន​ប្រា​ថ្នា​ដើម្បី​ញុំាង​ភ័យ​ ​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ ​និង​សេចក្តី​ព្រឺរោម​ ​ឲ្យ​កើតឡើង​ ​ដល់​ឧប្បល​វណ្ណា​ភិក្ខុនី​ ​មានប្រាថ្នា​ឲ្យ​នាង​ឃ្លាតចាក​សមាធិ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​រក​ឧប្បល​វណ្ណា​ភិក្ខុនី​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​បាន​ពោល​គាថា​នឹង​ឧប្បល​វណ្ណា​ភិក្ខុនី​ថា​
​ម្នាល​ភិក្ខុនី​ ​នាង​អាស្រ័យ​នៅដើម​សាលព្រឹក្ស​ ​មាន​ចុង​ប្រកបដោយ​ផ្ការីក​ស្គុសស្គាយ​ ​ឋិតនៅ​តែម្នាក់ឯង​ ​ក្រោមម្លប់​ដើម​សាលព្រឹក្ស​ ​ធាតុ​ ​គឺ​ភេទ​(​១​)​ ​ជាគម្រប់​ពីរ​របស់​នាង​ ​មិន​មាន​ ​គួរតែ​មាន​ស្ត្រី​ទាំងឡាយ​ ​ប្រាកដ​ដូចជា​នាង​ ​មក​ក្នុង​ទីនេះ​ផង​ ​នាង​ខ្លាច​អំពើ​ពាល​ ​របស់​ពួក​អ្នកលេង​ឬ​។​

​(​១​)​ ​ភិក្ខុនី​ ​ជាគ្នា​មិន​មាន​ឡើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់
ID: 636848712471333586
ទៅកាន់ទំព័រ៖