ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​អានន្ទ​សូត្រ​ ​ទី៥​


 [​២៥០​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​គង់នៅ​ក្នុង​ដងព្រៃ​មួយ​ ​ក្នុង​ដែន​កោសល​។​ ​ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ច្រើន​និយាយ​ពន្យល់​ពួក​គ្រហស្ថ​ហួស​វេលា​។​
 [​២៥១​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ទេវតា​ដែល​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ប្រាថ្នា​នឹង​ធ្វើ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ឲ្យ​សង្វេគ​ ​ក៏​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ទើប​ពោល​គាថា​ ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ថា​
​បពិត្រ​លោក​ជា​សាវ័ក​ ​របស់​ព្រះ​គោតម​ ​ចូរ​លោក​ចូល​ទៅកាន់​ម្លប់ឈើ​ ​និង​ព្រៃស្បាត​ ​ដាក់​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ហើយ​ចំរើន​ឈាន​ចុះ​ ​កុំ​មាន​សេចក្តី​ប្រមាទ​ឡើយ​ ​ពាក្យ​ប៉ប៉ាច់​ប៉​ពូរ​ ​(​ជាមួយនឹង​គ្រហស្ថ​)​ ​នឹង​ធ្វើអ្វី​ដល់​លោក​បាន​។​

 ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សង្វេគ​ ​ដោយសារ​ទេវតា​នោះ​ ​ធ្វើឲ្យ​សង្វេគ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩០ | បន្ទាប់
ID: 636849023321253185
ទៅកាន់ទំព័រ៖