ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​មឃ​វៈ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​កាល​កើតជា​មនុស្ស​ ​ក្នុង​ជាតិមុន​ ​បាន​ឲ្យ​ទាន​មុនគេ​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​បុរិន្ទ​ទៈ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​កាល​កើតជា​មនុស្ស​ ​ក្នុង​ជាតិមុន​ ​បាន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គោរព​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​សក្កៈ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​កាល​កើតជា​មនុស្ស​ ​ក្នុង​ជាតិមុន​ ​បាន​ឲ្យ​ទីសម្រាប់​សំណាក់​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​វាសវៈ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​គិតឃើញ​ហេតុ​ ​សូម្បី​ទាំង​ពាន់​ ​ដោយ​មួយរំពេច​បាន​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​សហស្ស​ក្ខៈ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​អសុរកញ្ញា​ ​ឈ្មោះ​នាង​ ​សុ​ជា​ ​ជាម​ហេ​សី​នៃ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​សុជម្បតិ​ ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​សោយរាជ្យ​ ​ជា​ឥស្សរាធិបតី​ ​លើ​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​គេ​ហៅថា​ ​ទេ​វាន​មិន្ទ​។​
 [​៣៩៣​]​ ​បពិត្រ​មហ​លី​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទ​ ​កាល​កើតជា​មនុស្ស​ ​ក្នុង​ជាតិមុន​ ​បាន​សមាទានវត្ត​បទ​ ​ទាំង៧ប្រការ​ ​ដ៏​បរិបូណ៌​ ​ព្រោះហេតុតែ​សមាទាន​ ​វត្តបទ​ ​ទាំង៧ប្រការ​នោះ​ ​បាន​ជាស​ក្ក​ទេវរាជ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៨ | បន្ទាប់
ID: 636849063922035417
ទៅកាន់ទំព័រ៖