ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​[​១១២​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​ ​បុគ្គល​មិន​ក្រោធ​ ​មានខ្លួន​ទូន្មាន​ហើយ​ ​រស់នៅ​សមរម្យ​ ​មានចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ ​ព្រោះ​យល់​ត្រូវ​ ​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​កិលេស​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ដោយ​លោកធម៌​ ​តើមាន​ក្រោធ​ពីណា​មក​ ​ព្រោះថា​ ​អ្នកណា​ក្រោធ​តប​បុគ្គល​ដែល​ក្រោធ​ហើយ​ ​អ្នកនោះ​ឯង​ ​នឹង​មាន​សេចក្តី​អាក្រក់​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ក្រោធ​នោះ​ឯង​ ​ឯ​បុគ្គល​មិន​ក្រោធ​តបនឹង​អ្នក​ដែល​ក្រោធ​ ​រមែង​ឈ្នះ​សង្គ្រាម​ ​ដែលគេ​ឈ្នះ​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​អ្នកណា​ដឹង​ថា​ ​អ្នកដទៃ​ក្រោធ​នឹង​ខ្លួន​ ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​រម្ងាប់​សេចក្តី​ក្រោធ​បាន​ ​អ្នកនោះ​ឈ្មោះថា​ ​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​ប្រយោជន៍​ ​ដល់​ជន​ទាំងពីរ​នាក់​ ​គឺ​ខ្លួន​ ​និង​អ្នកដទៃ​ ​បណ្តាជន​ទាំង២នាក់​ ​គឺ​ខ្លួន​និង​អ្នកដទៃ​ ​ដែល​ជា​អ្នករក្សា​សេចក្តី​សុខ​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ណា​ ​មិន​ឈ្លាស​ក្នុង​ធម៌​ ​ជន​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​រមែង​សំគាល់​អ្នកនោះ​ ​ថា​ជា​មនុស្ស​ពាល​។