ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣១

​បុគ្គល​អ្នកពោល​នូវ​ពាក្យ​កុហក​ ​តែង​ចួប​ប្រសព្វ​នូវ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​ណា​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ផង​ ​ចួប​ប្រសព្វ​ ​នូវ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​ណា​ ​ក្នុង​បរលោក​ផង​ ​ទទួល​នូវ​ទុក្ខ​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុងចិត្ត​ផង​ ​ព្រោះតែ​មុសាវាទ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​នោះ​ ​អរិយសាវ័ក​ ​អ្នក​វៀរ​ស្រឡះ​ចាក​មុសាវាទ​ ​បាន​រម្ងាប់​ហើយ​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បុគ្គល​អ្នកផឹក​នូវ​ទឹកស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​តែង​ចួប​ប្រសព្វ​នូវ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​ណា​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ផង​ ​ចួប​ប្រសព្វ​ ​នូវ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​ណា​ ​ក្នុង​បរលោក​ផង​ ​ទទួល​នូវ​ទុក្ខ​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុងចិត្ត​ផង​ ​ព្រោះតែ​ហេតុ​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​គឺ​ផឹកទឹក​ស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​នោះ​ ​អរិយសាវ័ក​ ​អ្នក​វៀរ​ស្រឡះ​ចាក​ហេតុ​ជាទី​តាំង​ ​នៃ​សេចក្តី​ប្រមាទ​ ​គឺ​ផឹកទឹក​ស្រវឹង​ ​គឺ​សុរា​ ​និង​មេរ័យ​ ​បាន​រម្ងាប់​ហើយ​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​នេះ​ ​ភ័យ​ ​ឬ​ពៀរ​ទាំង៥​ ​ដែល​ពួក​អរិយសាវ័ក​ ​បាន​រម្ងាប់​អស់ហើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៥២ | បន្ទាប់
ID: 636848603451157989
ទៅកាន់ទំព័រ៖