ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣១

​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ ​ព្រោះ​យោនិសោ​មនសិ​កា​រៈ​ថា​ ​កាលបើ​ផស្សៈ​មិន​មាន​ ​វេទនា​ក៏​មិន​មាន​ ​ការ​រលត់​នៃ​វេទនា​ ​ព្រោះ​ការ​រលត់​នៃ​ផស្សៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​កាល​អ្វី​ហ្ន៎​មិន​មាន​ ​ទើប​ផស្សៈ​មិន​មាន​ ​ការ​រលត់​នៃ​ផស្សៈ​ ​ព្រោះ​ការ​រលត់​នៃ​អ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ ​ព្រោះ​យោនិសោ​មនសិ​កា​រៈ​ថា​ ​កាល​បើស​ឡាយ​ត​នៈ​មិន​មាន​ ​ផស្សៈ​ក៏​មិន​មាន​ ​ការ​រលត់​នៃ​ផស្សៈ​ ​ព្រោះ​ការ​រល​ត់​នៃស​ឡាយ​ត​នៈ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​កាល​អ្វី​ហ្ន៎​មិន​មាន​ ​ទើប​ស​ឡាយ​ត​នៈ​មិន​មាន​ ​ការ​រល​ត់​នៃស​ឡាយ​ត​នៈ​ ​ព្រោះ​ការ​រលត់​នៃ​អ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ ​ព្រោះ​យោនិសោ​មនសិ​កា​រៈ​ថា​ ​កាលបើ​នាមរូប​មិន​មាន​ ​ស​ឡាយ​ត​នៈ​ក៏​មិន​មាន​ ​ការ​រល​ត់​នៃស​ឡាយ​ត​នៈ​ ​ព្រោះ​ការ​រលត់​នៃ​នាមរូប​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​វិបស្សី​ពោធិសត្វ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​កាល​អ្វី​ហ្ន៎​មិន​មាន​ ​ទើប​នាមរូប​មិន​មាន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧ | បន្ទាប់
ID: 636848556656051462
ទៅកាន់ទំព័រ៖