ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣១

 ​[​២៣៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អរិយសាវ័ក​អ្នកចេះដឹង​ ​កាលបើ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​តែង​នឿយណាយ​ក្នុង​ផស្សៈ​ផង​ ​នឿយណាយ​ក្នុង​វេទនា​ផង​ ​នឿយ​ណា​ក្នុង​សញ្ញា​ផង​ ​នឿយណាយ​ក្នុង​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​នឿយណាយ​ក្នុង​វិញ្ញាណ​ផង​ ​កាលបើ​នឿយណាយ​ ​ក៏​តែង​ធុញទ្រាន់​ ​ព្រោះតែ​ការ​ធុញទ្រាន់​ ​ចិត្ត​ក៏​ផុត​ស្រឡះ​បាន​។​ ​កាលបើ​ចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​សេចក្តី​ដឹង​ថា​ ​ចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ដូច្នេះ​ ​ក៏​កើតមាន​។​ ​អរិយសាវ័ក​នោះ​ ​តែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ជាតិ​ ​(​របស់​អាត្មាអញ​)​ ​អស់ហើយ​ ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​នៅ​រួចហើយ​ ​សោឡស​កិច្ច​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ធ្វើ​ស្រេចហើយ​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​ចប់​សូត្រ​ទី២​។​
 [​២៤០​]​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​.​.​.​.​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​.​.​.​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អាហារ៤នេះ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ការតាំងនៅ​បាន​ ​នៃ​ពួកភូត​សត្វ​ផង​ ​ដើម្បី​អនុគ្រោះ​ ​ដល់​ពួក​សម្ភវេសី​សត្វ​ផង​។​ ​អាហារ៤​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ក​វឡី​កា​រា​ហារ​ ​ដ៏​គ្រោតគ្រាត​ក្តី​ ​ល្អិត​ក្តី​ ​(​ជាទី​មួយ​)​ ​ផស្សាហារ​ ​ជាទី​ពីរ​ ​មនោសញ្ចេតនា​ហារ​ ​ជាទី​បី​ ​វិញ្ញា​ណា​ហារ​ ​ជាទី​បួន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អាហារ​ទាំង៤នេះឯង​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​ការតាំងនៅ​បាន​នៃ​ពួកភូត​សត្វ​ផង​ ​ដើម្បី​អនុគ្រោះ​ ​ដល់​ពួក​សម្ភវេសី​សត្វ​ផង​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១៤ | បន្ទាប់
ID: 636848618905891949
ទៅកាន់ទំព័រ៖