ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣១

​បើ​វិញ្ញាណ​.​.​.​ ​បើ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​.​.​.​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នក​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​ការ​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ការ​វិនាស​ ​ដើម្បី​ការ​រលត់​នៃ​អវិជ្ជា​ ​ទើប​គួរ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​ជា​ធម្មកថិក​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​ការ​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ការ​វិនាស​ ​ដើម្បី​ការ​រលត់​នៃ​អវិជ្ជា​ ​ទើប​គួរ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​នូវ​ធម៌​ ​ដ៏​សមគួរ​ដល់​ធម៌​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ព្រោះ​ការ​នឿយណាយ​ ​ព្រោះ​ការ​វិនាស​ ​ព្រោះ​ការ​រលត់​ ​ព្រោះ​ការ​មិន​ប្រកាន់​ស្អិត​ ​នូវ​អវិជ្ជា​ ​ទើប​គួរ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ចប់​សូត្រ​ទី៧​។​
 [​២៦៨​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​មុ​សិលៈ​មាន​អាយុ​ ​ព្រះ​ប​វិ​ដ្ឋៈ​មាន​អាយុ​ ​ព្រះ​នារ​ទៈ​មាន​អាយុ​ ​និង​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​នៅ​ក្នុង​ឃោសិ​តា​រាម​ ​ទៀប​ក្រុង​កោ​សម្ពី​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៥៥ | បន្ទាប់
ID: 636848648112772487
ទៅកាន់ទំព័រ៖