ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​ភិក្ខុ​សំយុត្ត​ ​


 [​៣៥៤​]​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​យ៉ាងនេះ​។​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ឯង​ ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​ ​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មក​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទទួលពាក្យ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ ​មាន​អាយុ​ថា​ ​ករុណា​ ​លោក​មាន​អាយុ​។​
 [​៣៥៥​]​ ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​ ​បាន​ពោល​ពាក្យ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​ខ្ញុំ​នៅក្នុង​ទី​ដ៏​ស្ងាត់​ ​សម្ងំ​នៅតែ​ម្នាក់ឯង​ ​ក៏​មា​នប​រិ​វិតក្កៈ​ក្នុងចិត្ត​កើតឡើង​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពាក្យ​ដែលគេ​ពោល​ថា​ ​សភាព​ស្ងៀម​ដ៏​ប្រសើរ​ ​សភាព​ស្ងៀម​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដូច្នេះ​ ​តើ​សភាព​ស្ងៀម​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដូចម្តេច​ទៅ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ខ្ញុំ​នោះ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636849202247187163
ទៅកាន់ទំព័រ៖