ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​មាន​ព្យាយាម​ប្រារព្ធ​ ​ដោយ​តាំងចិត្ត​ថា​ ​ស្បែក​ក្តី​ ​សរសៃ​ក្តី​ ​ឆ្អឹង​ក្តី​ ​ចូរ​សល់​នៅ​ចុះ​ ​ឯ​សាច់​ ​និង​ឈាម​ក្នុង​សរីរៈ​ ​ចង់​រីងស្ងួត​ទៅ​ ​ក៏​តាម​ការណ៍​ចុះ​ ​(​បើ​អាត្មាអញ​)​ ​មិនទាន់​ដល់​គុណជាត​ ​ដែលគេ​គប្បី​ដល់​ ​ដោយ​កម្លាំង​នៃ​បុរស​ ​ដោយ​ព្យាយាម​នៃ​បុរស​ ​ដោយ​ការ​ប្រឹងប្រែង​នៃ​បុរស​ទេ​ ​ក៏​មិន​បញ្ឈប់​សេចក្តី​ព្យាយាម​ឡើយ​ ​ម្នាល​មោគ្គល្លាន​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ព្យាយាម​ប្រារព្ធ​ហើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ធម្មី​កថា​ ​របស់ខ្ញុំ​ ​មាន​ជាមួយនឹង​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
 [​៣៦២​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ដុំ​ថ្ម​តូច​ ​លើកយក​ទៅ​ដាក់​ផ្ទឹម​ ​ក្នុង​ទី​ជិត​នៃ​ស្តេចភ្នំ​ហិមពាន្ត​ ​យ៉ាងណា​ ​ខ្លួន​យើង​ ​លើកយក​ទៅ​ផ្ទឹម​ក្នុង​ទី​ជិត​ ​នៃ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​ព្រោះថា​ ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ ​មាន​អាយុ​ ​មាន​ឫទ្ធិ​ច្រើន​ ​មាន​អានុភាព​ច្រើន​ ​ប្រាថ្នា​ឋិតនៅ​អស់​មួយ​អាយុកប្ប​ក៏បាន​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៨២ | បន្ទាប់
ID: 636849203966175483
ទៅកាន់ទំព័រ៖