ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលដែល​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ​ ​អន្ទោល​ទៅ​ ​ត្រាច់​រង្គាត់​ទៅ​ ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ទួញ​ ​យំ​ ​ព្រោះ​ជួបប្រទះ​នឹង​របស់​ដែល​មិន​គាប់ចិត្ត​ ​ប្រាសចាក​របស់​ដែល​គាប់ចិត្ត​ ​ដោយ​កាល​ជា​អង្វែង​នេះ​ ​ទឹកភ្នែក​ហូរ​ស្រក់​ទៅ​ហើយ​ ​ច្រើនអនេក​ ​ឯ​ទឹក​ក្នុង​មហាសមុទ្រ​ទាំង៤​ ​មិន​ច្រើនជាង​ឡើយ​។​
 [​៩៤​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវហើយ​ ​ត្រូវហើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​យល់​ច្បាស់​នូវ​ធម៌​ ​តាមដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលដែល​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​អន្ទោល​ទៅ​ ​ត្រាច់​រង្គាត់​ទៅ​ ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ទួញ​ ​យំ​ ​ព្រោះ​ជួបប្រទះ​នឹង​របស់​ដែល​មិន​គាប់ចិត្ត​ ​ព្រាត់ប្រាស​ចាក​របស់​ដែល​គាប់ចិត្ត​ ​ដោយ​កាល​អង្វែង​នេះ​ ​ទឹកភ្នែក​ហូរ​ស្រក់​ទៅ​ហើយ​ ​ច្រើនអនេក​ ​ឯ​ទឹក​ក្នុង​មហាសមុទ្រ​ទាំង៤​ ​មិន​ច្រើនជាង​មែន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​ស្លាប់​របស់​មាតា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​បាន​ទទួលរង​ ​អស់​កាល​អង្វែង​ ​កាលដែល​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ទទួលរង​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​របស់​មាតា​ ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ទួញ​ ​យំ​ ​ព្រោះ​ជួបប្រទះ​នឹង​របស់​ដែល​មិន​គាប់ចិត្ត​ ​ព្រាត់ប្រាស​ចាក​របស់​ដែល​គាប់ចិត្ត​ ​ទឹកភ្នែក​ហូរ​ស្រក់​ទៅ​ ​ច្រើនអនេក​ ​ឯ​ទឹក​ក្នុង​មហាសមុទ្រ​ទាំង៤​ ​មិន​ច្រើនជាង​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ៨២ | បន្ទាប់
ID: 636849132285195566
ទៅកាន់ទំព័រ៖