ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​គំនរ​នៃ​ឆ្អឹង​របស់​បុគ្គល​ម្នាក់​ ​ចំនួន​មួយ​កប្ប​ ​គំនរ​នោះ​ប្រហែលគ្នា​នឹង​ភ្នំ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ជាម​ហេ​សី​ ​បាន​ត្រាស់​ហើយ​ដូច្នេះ​ ​ភ្នំ​វេ​បុល្លៈ​នេះ​ ​លោក​ពោល​ហើយ​ថា​ ​ធំ​លើសលុប​ជាង​ភ្នំ​គិជ្ឈកូដ^{​(​១​)​} ​ទៀប​ក្រុង​គិរិ​ព្វ​ជៈ​ ​(​រាជគ្រឹះ​)​ ​របស់​អ្នក​មគធៈ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​បុគ្គល​ណា​ឃើញ​នូវ​អរិយសច្ច​ ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ប្រពៃ​ ​គឺ​ទុក្ខ១​ ​តណ្ហា​ដែ​លញុំាង​ទុក្ខ​ឲ្យ​កើតឡើង១​ ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​គ្រឿង​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​នូវ​ទុក្ខ១​ ​អដ្ឋង្គិក​មគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​