ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣២

​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​មាន​សភាព​តោះតើយ​ ​មិន​ជួយ​ធ្វើ​នូវ​ការ​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​សម័យ​ដែល​ធ្វើ​ចីវរ​ឡើយ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ច្រើន​រូប​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​
 [​៣៦៥​]​ ​លុះ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​ភិក្ខុ​ថ្មី​មួយ​រូប​ ​ត្រឡប់​មក​ពី​បិណ្ឌបាត​ ​ក្នុង​វេលា​ខាងក្រោយ​ភត្ត​ ​ក៏​ចូល​ទៅកាន់​វិហារ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​មាន​សភាព​តោះតើយ​ ​មិន​ជួយ​ធ្វើការ​ខ្វល់ខ្វាយ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​សម័យ​ដែល​ធ្វើ​ចីវរ​ឡើយ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ហៅ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ទៀត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​អ្នក​ចូរ​មក​ ​អ្នក​ចូរ​ទៅ​ហៅ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​តាម​ពាក្យ​តថាគត​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ព្រះ​សាស្តា​ត្រាស់​ហៅ​អ្នក​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ទទួល​ព្រះពុទ្ធដីកា​ព្រះមានព្រះភាគ​ថា​ ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះអង្គ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​រក​ភិក្ខុ​នោះ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​បាន​និយាយប្រាប់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ព្រះ​សាស្តា​ត្រាស់​ហៅ​អ្នក​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ទទួលពាក្យ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ករុណា​ ​អាវុសោ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៤ | បន្ទាប់
ID: 636849204825534636
ទៅកាន់ទំព័រ៖