ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​គ្រូ​ឈ្មោះ​បូរណ​កស្សប​បាន​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ហេតុ​ ​ឬ​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​សៅហ្មង​ ​មិន​មាន​ឡើយ​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​មានហេតុ​ ​មិន​មាន​បច្ច័យ​ ​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ទេ​ ​ទាំង​ហេតុ​ ​ឬ​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​បរិសុទ្ធ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​មានហេតុ​ ​មិន​មាន​បច្ច័យ​ ​នាំឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ឡើយ​ ​ចុះ​ក្នុង​រឿង​នេះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​ហេតុ​ ​ឬ​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​សៅហ្មង​ ​តែង​មាន​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​សុទ្ធតែ​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​ហេតុ​ ​ឬ​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​មាន​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​នាំឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ស្អាត​បាន​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​បច្ច័យ​ដូចម្តេច​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​សៅហ្មង​ ​ចុះ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​រូប​នេះ​ ​មានទុក្ខ​តែ​ម្យ៉ាង​ ​មានទុក្ខ​ជាប់​តាម​ ​មានទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ ​មិនទាន់​មាន​សេចក្តី​សុខ​ ​មក​គ្រប​ដណ្តប់​នៅឡើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦១ | បន្ទាប់
ID: 636849871427082063
ទៅកាន់ទំព័រ៖