ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​នេះ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​បរិសុទ្ធ​។​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​ ​នាំឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​វេទនា​នេះ​ ​មាន​សេចក្តី​សុខ​តែ​ម្យ៉ាង​។​បេ​។​ ​បពិត្រ​មហ​លិ​ ​សញ្ញា​នេះ​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​មាន​សេចក្តី​សុខ​តែ​ម្យ៉ាង​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​វិញ្ញាណ​នេះ​ ​មាន​សេចក្តី​សុខ​តែ​ម្យ៉ាង​ ​មាន​សុខ​ជាប់​តាម​ ​មាន​សុខ​គ្រប​ដណ្តប់​ ​មិនទាន់​មានទុក្ខ​មក​គ្រប​សង្កត់​នៅឡើយ​ ​ជា​វិញ្ញាណ​ ​ដែល​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​គួរ​នឿយណាយ​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​តែ​វិញ្ញាណ​នេះ​ ​ជា​ទុក្ខ​ ​មានទុក្ខ​ជាប់​តាម​ ​មានទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ ​មិនទាន់​មាន​សុខ​មក​គ្រប​ដណ្តប់​នៅឡើយ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ណា​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​ទើប​នឿយណាយ​ ​ក្នុង​វិញ្ញាណ​ ​កាលបើ​នឿយណាយ​ហើយ​ ​ក៏​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ទើប​បរិសុទ្ធ​។​ ​ម្នាល​មហ​លិ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ ​នេះ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​បរិសុទ្ធ​។​ ​ពួក​សត្វ​ ​មានហេតុ​ ​មាន​បច្ច័យ​ ​នាំឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៥ | បន្ទាប់
ID: 636849872252559278
ទៅកាន់ទំព័រ៖