ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​មាន​វ័យ​ចម្រើន​ហើយ​ ​ចាស់ហើយ​ ​មាន​វ័យ​កន្លង​ហើយ​ ​ចូលក្នុង​បច្ឆិមវ័យ​ហើយ​ ​មាន​កាយ​រសាប់រសល់​ ​មាន​ជម្ងឺ​រឿយ​ៗ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​មិនបាន​ឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​និង​ពួក​ភិក្ខុ​គួរ​ដល់​ការ​ចម្រើន​នៃ​ចិត្ត​ ​អស់​កាល​ជានិច្ច​ទេ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទូន្មាន​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ប្រៀនប្រដៅ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​សុខ​ ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​អស់កាលជាយូរអង្វែង​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងហ្នឹងហើយ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ការណ៍​នុ៎ះ​យ៉ាងហ្នឹងហើយ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ព្រោះថា​ ​កាយ​នេះ​ ​តែង​រសាប់រសល់​ ​(​មិន​មាំមួន​)​ ​ដូចជា​ស៊ុត​សត្វ​ ​គ្រាន់តែ​មាន​សម្បក​ពាស​ព័ទ្ធជុំវិញ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អ្នកណា​ដែល​រក្សា​កាយ​នេះ​ ​សំគាល់​ថា​គ្មាន​រោគ​ ​សូម្បី​មួយរំពេច​ ​អ្នកនោះ​ឯង​ ​មិន​មាន​អ្វី​ក្រៅពី​សេចក្តី​ល្ងង់​ទេ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​គួរ​អ្នក​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​កាលបើ​អាត្មាអញ​ ​មាន​កាយ​រសាប់រសល់​ ​ចិត្តនឹង​មិន​រសាប់រសល់​ទេ​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​គួរ​អ្នក​សិក្សា​ ​យ៉ាងនេះ​ចុះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២ | បន្ទាប់
ID: 636849823881032585
ទៅកាន់ទំព័រ៖