ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​[​១៥៧​]​ ​កាលណា​ ​ព្រះពុទ្ធ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ឡើង​ ​សំដែង​ធម្មចក្រ​ហើយ​ ​ព្រះអង្គ​ជា​គ្រូ​ ​របស់​មនុស្សលោក​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​ឥតមាន​បុគ្គល​ប្រៀបផ្ទឹម​បាន​។​ ​(​ទ្រង់​សំដែង​)​ ​នូវ​ការ​រំលត់​ ​នៃ​សក្កា​យ​ផង​ ​នូវ​ហេតុ​កើត​ ​នៃ​សក្កា​យ​ផង​ ​នូវ​មគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ប្រកបដោយ​អង្គ៨​ ​ជា​ផ្លូវ​សម្រាប់​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​ផង​។​ ​ពួក​ទេវតា​ណា​ ​មាន​អាយុវែង​ ​មាន​ពណ៌​សម្បុរ​ ​មានយស​ ​ជា​អ្នកខ្លាច​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ ​