ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​អរិយសាវ័ក​ ​រំលត់​ចោល​ ​មិន​បង្កាត់​ឲ្យ​ឆេះ​នូវ​វិញ្ញាណ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អរិយសាវ័ក​អ្នកចេះដឹង​ ​បានឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​រមែង​នឿយណាយ​ ​ក្នុង​រូប​ផង​។​ ​ក្នុង​វេទនា​ផង​។​ ​ក្នុង​សញ្ញា​ផង​។​ ​ក្នុង​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ផង​។​ ​នឿយ​ណា​ក្នុង​វិញ្ញាណ​ផង​ ​កាលបើ​នឿយណាយ​ ​រមែង​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ព្រោះតែ​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ចិត្ត​រមែង​រួច​ស្រឡះ​បាន​។​ ​កាលបើ​ចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ញាណ​ក៏​កើតឡើង​ថា​ ​ចិត្ត​របស់​អាត្មាអញ​ ​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​។​ ​អរិយសាវ័ក​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ជាតិ​អស់ហើយ​ ​មគ្គ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​អាត្មាអញ​ ​នៅ​រួចហើយ​ ​សោឡស​កិច្ច​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ធ្វើរួចហើយ​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​ភិក្ខុ​មិន​សន្សំ​ ​មិន​ធ្វើឲ្យ​វិនាស​ទេ​ ​តែ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នកធ្វើ​ឲ្យ​វិនាស​ ​ភិក្ខុ​មិន​លះបង់​ ​មិន​ប្រកាន់​ទេ​ ​តែ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នក​លះបង់​ ​ភិក្ខុ​មិន​បាចសាច​ចោល​ ​មិន​ប្រមូល​ទេ​ ​តែ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នក​បាចសាច​ចោល​ ​ភិក្ខុ​មិន​រំលត់​ចោល​ ​មិន​បង្កាត់​ទេ​ ​តែ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នក​រំលត់​ចោល​។​
ថយ | ទំព័រទី ២០៩ | បន្ទាប់
ID: 636849881809095881
ទៅកាន់ទំព័រ៖