ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

 ​[​១៨៥​]​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ព្រះអង្គ​។​បេ​។​ ​រួច​ក្រាបទូល​សួរ​ប្រស្នា​តទៅទៀត​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​សេចក្តី​ត្រេកត្រអាល​ ​ក្នុង​ឧបាទានក្ខន្ធ​ទាំង៥​ ​ផ្សេងទៀត​ ​មាន​ដែរ​ឬ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​មាន​ ​រួច​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ក្នុង​អនាគតកាល​ ​សូមឲ្យ​អញ​មាន​រូប​យ៉ាងនេះ​ ​ក្នុង​អនាគតកាល​ ​សូមឲ្យ​អញ​ ​មាន​វេទនា​យ៉ាងនេះ​ ​ក្នុង​អនាគតកាល​ ​សូមឲ្យ​អញ​មាន​សញ្ញា​យ៉ាងនេះ​ ​ក្នុង​អនាគតកាល​ ​សូមឲ្យ​អញ​មាន​សង្ខារ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ក្នុង​អនាគតកាល​ ​សូមឲ្យ​អញ​មានវិញ្ញាណ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​សេចក្តី​ត្រេកត្រអាល​ ​ក្នុង​ឧបាទានក្ខន្ធ​ទាំង៥​ ​ផ្សេងទៀត​ ​មាន​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
 [​១៨៦​]​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ព្រះអង្គ​។​បេ​។​ ​រួច​ក្រាបទូល​សួរ​ប្រស្នា​ ​តទៅទៀត​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ដោយហេតុ​ដូចម្តេច​ ​បាន​ជា​ខន្ធ​ទាំងឡាយ​ ​មានឈ្មោះ​ថា​ ​ខន្ធ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​រូប​ណា​នីមួយ​ ​ជា​អតីត​ ​អនាគត​ ​បច្ចុប្បន្ន​ ​ជា​ខាងក្នុង​ក្តី​ ​ខាងក្រៅ​ក្តី​ ​គ្រោតគ្រាត​ក្តី​ ​ល្អិត​ក្តី​ ​ថោកទាប​ក្តី​ ​ឧត្តម​ក្តី​ ​ដែល​មាន​ក្នុង​ទី​ឆ្ងាយ​ ​ឬ​ក្នុង​ទី​ជិត​។​ ​នេះ​ហៅថា​ ​រូបក្ខន្ធ​។​ ​វេទនា​ណា​ ​នីមួយ​។​ ​សញ្ញា​ណា​នីមួយ​។​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​ណា​នីមួយ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៣ | បន្ទាប់
ID: 636849887145891128
ទៅកាន់ទំព័រ៖