ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

 ​[​២២៣​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ស្តេច​ចេញ​អំពី​ទី​សម្ងំ​ ​ក្នុង​សាយណ្ហសម័យ​ ​ហើយ​ស្តេច​ទៅ​រក​ព្រះ​អស្ស​ជិ​មាន​អាយុ​។​ ​ព្រះ​អស្ស​ជិ​មាន​អាយុ​ ​ក៏បាន​ឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​កំពុងតែ​ស្តេច​មក​ពី​ចម្ងាយ​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​សំដែង​កិរិយា​តតេះតតះ​លើ​គ្រែ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​នឹង​ព្រះ​អស្ស​ជិ​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ណ្ហើយ​ ​អស្ស​ជិ​ ​អ្នក​កុំ​សំដែង​កិរិយា​តតេះតតះ​លើ​គ្រែ​ឡើយ​ ​នេះ​អាសនៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដែលគេ​តែងតាំង​បម្រុងទុក​ ​មានស្រាប់ហើយ​ ​តថាគត​ ​នឹង​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​នោះ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែលគេ​តែងតាំង​បម្រុងទុក​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​គង់​ស្រេចហើយ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​សួរ​ព្រះ​អស្ស​ជិ​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អស្ស​ជិ​ ​អ្នក​ល្មម​អត់ធន់​បាន​ខ្លះ​ឬ​ ​អ្នក​ល្មម​ប្រព្រឹត្តទៅ​បាន​ខ្លះ​ឬ​។​បេ​។​ ​សេចក្តី​ធូរ​ថយ​ ​ប្រាកដ​ ​មិន​ចម្រើនឡើង​ទេ​ឬ​។​ ​ព្រះ​អស្ស​ជិ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​អត់ធន់​មិនបានទេ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​មិនបានទេ​។​បេ​។​ ​សេចក្តី​ចម្រើន​ប្រាកដ​ឡើង​ ​មិន​ធូរ​ថយ​ទេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636849898404455081
ទៅកាន់ទំព័រ៖