ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

 ​[​២៣៤​]​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ពោល​ថា​ ​ខ្ញុំ​រីករាយ​ត្រេកអរ​ ​នឹង​ព្រះ​ឆ​ន្នៈ​មាន​អាយុ​ ​ដោយហេតុ​ដែល​ព្រះ​ឆ​ន្នៈ​មាន​អាយុ​ ​ធ្វើ​សេចក្តី​នោះ​ ​ឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​ទម្លាយ​សេចក្តី​រឹងត្អឹង​ ​អាវុសោ​ឆ​ន្នៈ​ ​ចូរ​លោក​ផ្ទៀង​សោត​ប្រសាទ​ចុះ​ ​លោក​ជា​បុគ្គល​គួរ​យល់​ធម៌​បាន​ហើយ​។​ ​ព្រះ​ឆ​ន្នៈ​មាន​អាយុ​ ​ក៏​កើត​បីតិ​ ​និង​បាមោជ្ជ​ ​ដ៏​ក្រៃលែង​ ​ដោយហេតុ​គ្រាន់តែ​ឮ​ថា​ខ្លួន​ជា​បុគ្គល​គួរ​យល់​ធម៌​បាន​ហើយ​ប៉ុណ្ណោះ​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ពោល​ថា​ ​អាវុសោ​ឆ​ន្នៈ​ ​សូត្រ​នេះ​ ​ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​ ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​មក​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ ​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​កាលដែល​ទ្រង់​ទូន្មាន​ភិក្ខុ​ជា​ក​ច្ចា​ន​គោត្រ​ថា​ ​ម្នាល​ក​ច្ចា​នៈ​ ​សត្វលោក​នេះ​ ​ច្រើនតែ​អាស្រ័យ​នូវ​ ​ទិដ្ឋិ២ប្រការ​ ​គឺ​ការ​ប្រកាន់​ថា​ ​មាន​ ​(​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​)​១​ ​ការ​ប្រកាន់​ថា​ ​មិន​មាន​ ​(​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ​)​១​។​ ​ម្នាល​ក​ច្ចា​នៈ​ ​កាលបើ​គេ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​តាម​សេចក្តី​ពិត​ ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ប្រពៃ​ ​នូវ​ហេតុ​ដែល​ឲ្យ​កើត​លោក​ ​ការ​ប្រកាន់​ថា​ ​មិន​មាន​ ​ណា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៨ | បន្ទាប់
ID: 636849902788195817
ទៅកាន់ទំព័រ៖