ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

 ​[​២៤៩​]​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​យក​ព្រះហស្ត​ទៅ​ចាប់​ដុំ​អាចម៍គោ​បន្តិច​ហើយ​ ​ទ្រង់​មាន​ព្រះពុទ្ធដីកា​ ​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​(​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​ណា​)​ ​ដែល​ទៀតទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ ​ជា​ធម្មតា​ ​ឋិតនៅ​នឹង​ដដែល​ ​ស្មើដោយ​សស្ស​តិ​វត្ថុ​ ​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​ ​(​នោះ​)​ ​សូម្បី​ប៉ុន​អាចម៍គោ​នេះ​ ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ប្រសិនបើ​ ​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​ប៉ុណ្ណេះ​ ​ជា​របស់​ទៀងទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​ ​នឹង​មាន​ហើយ​ ​ការអប់រំ​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ​ ​មិន​ប្រាកដ​ ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ព្រោះ​ការបាន​នូវ​អត្តភាព​ប៉ុណ្ណេះ​ ​ជា​របស់​ទៀងទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​ ​មិន​មាន​ទេ​ ​បាន​ជា​ការអប់រំ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​ប្រាកដ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​បាន​។​
 [​២៥០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​កាលពី​ព្រេងនាយ​ ​តថាគត​ ​ជា​ខត្តិយ​រាជ​ ​បាន​មុទ្ធាភិសេក​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​កាលដែល​តថាគត​ ​ជា​ខត្តិយ​រាជ​ ​បាន​មុទ្ធាភិសេក​ហើយ​នោះ​ ​មាន​នគរ​ ​៨៤.០០០​ ​(​ប្រាំបី​ម៉ឺន​បួន​ពាន់​)​ ​មា​នកុ​សាវ​តី​រាជធានី​ ​ជា​ប្រធាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​កាលដែល​តថាគត​ ​ជា​ខត្តិយ​រាជ​ ​បាន​មុទ្ធាភិសេក​ហើយ​នោះ​ ​មាន​ប្រាសាទ​ ​៨៤.០០០​ ​មាន​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៩ | បន្ទាប់
ID: 636849907197007986
ទៅកាន់ទំព័រ៖