ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​ឈ្មោះ​ ​សិនេរុ​ ​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​វិនាស​ទៅ​ ​មិន​មាន​សល់​នៅ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ ​ដែល​មាន​អវិជ្ជា​ ​ជា​គ្រឿង​បិទបាំង​ ​មាន​តណ្ហា​ ​ជា​ចំណង​ ​អន្ទោល​ទៅ​ ​ត្រាច់​រង្គាត់​ទៅ​ ​តថាគត​ ​មិន​ពោល​ថា​ ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សម័យ​ ​ដែល​មហាប្រឹថពី​ ​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​វិនាស​ទៅ​ ​មិន​មាន​សល់​នៅ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ ​ដែល​មាន​អវិជ្ជា​ ​ជា​គ្រឿង​បិទបាំង​ ​មាន​តណ្ហា​ ​ជា​ចំណង​ ​អន្ទោល​ទៅ​ ​ត្រាច់​រង្គាត់​ទៅ​ ​តថាគត​ ​មិន​ពោល​ថា​ ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ឡើយ​។​
 [​២៥៧​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​ឆ្កែ​ដែលគេ​ចង​ ​ដោយ​ដងដោយ​ ​ចងភ្ជាប់​នឹង​បង្គោល​ ​ឬ​សសរ​ដ៏​មាំ​ ​រមែង​ស្ទុះ​ក្រឡឹង​ ​ដើរក្រឡឹង​បង្គោល​ ​ឬ​សសរ​នោះ​ឯង​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុថុជ្ជន​ ​ជា​អ្នក​មិន​ចេះដឹង​ ​មិនឃើញ​ពួក​ព្រះ​អរិយៈ​។​បេ​។​ ​មិនបាន​សិក្សា​ ​ក្នុង​សប្បុរិសធម៌​ ​រមែង​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​រូប​ ​ថា​ជា​ខ្លួន​។​បេ​។​ ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​វេទនា​ ​ថា​ជា​ខ្លួន​។​ ​នូវ​សញ្ញា​។​ ​ពិចារណា​ ​ឃើញ​នូវ​សង្ខារ​ថា​ជា​ខ្លួន​។​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​វិញ្ញាណ​ ​ថា​ជា​ខ្លួន​ ​ឃើញ​នូវ​ខ្លួន​ ​ថា​មានវិញ្ញាណ​ខ្លះ​ ​ឃើញ​នូវ​វិញ្ញាណ​ ​ថា​មាន​ក្នុង​ខ្លួន​ខ្លះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៤០ | បន្ទាប់
ID: 636849909394383669
ទៅកាន់ទំព័រ៖