ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បុគ្គល​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គប្បី​ពិចារណា​នូវ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ថា​ ​ចិត្ត​នេះ​សៅហ្មង​ហើយ​ ​ដោយ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​អស់​កាល​ជា​អង្វែង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ដែល​មានធម៌​ជា​គ្រឿង​សៅហ្មង​នៃ​ចិត្ត​ ​រមែង​ជ្រោកជ្រាក​ ​ពួក​សត្វ​ដែល​មានធម៌​ជា​គ្រឿង​ផូរផង់​នៃ​ចិត្ត​ ​រមែង​បរិសុទ្ធ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វតិរច្ឆាន​នេះ​ ​ដ៏​វិចិត្រ​យ៉ាងណា​ ​ចិត្ត​ណា​ដែល​វិចិត្រ​យ៉ាងនោះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ ​មិនដែល​ឃើញ​ ​សូម្បី​នូវ​ពួក​ធម៌​មួយ​ ​ដទៃ​អំពី​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សត្វតិរច្ឆាន​ទាំងនោះ​ឯង​ ​តែង​គិត​ដោយចិត្ត​ដូចគ្នា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចិត្ត​នេះឯង​ ​វិចិត្រ​ដោយ​វិសេស​ជាង​ពួក​សត្វតិរច្ឆាន​នោះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បុគ្គល​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គប្បី​ពិចារណា​នូវ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​រឿយ​ៗ​ថា​ ​ចិត្ត​នេះ​សៅហ្មង​ដោយ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​អស់​កាល​ជា​អង្វែង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ដែល​មានធម៌​ជា​គ្រឿង​សៅហ្មង​នៃ​ចិត្ត​ ​រមែង​ជ្រោកជ្រាក​ ​ពួក​សត្វ​ដែល​មានធម៌​ជា​គ្រឿង​ផូរផង់​នៃ​ចិត្ត​ ​រមែង​បរិសុទ្ធ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​ជាង​ជ្រលក់​ក្តី​ ​ជាងគំនូរ​ក្តី​ ​កាលបើ​ទឹកជ្រលក់​ក្តី​ ​ទឹក​ល័ក្ត​ក្តី​ ​ទឹក​រមៀត​ក្តី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៤៤ | បន្ទាប់
ID: 636849910351428409
ទៅកាន់ទំព័រ៖