ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៣
[៥៣] បញ្ចក្ខន្ធ ជារបស់ធ្ងន់ដោយពិត បុគ្គលអ្នកនាំនូវភារៈ គឺបញ្ចក្ខន្ធក្តី ការប្រកាន់មាំនូវភារៈ គឺបញ្ចក្ខន្ធក្តី តែងនាំមកនូវទុក្ខក្នុងលោក ការដាក់ចុះនូវភារៈ ជាហេតុនាំមកនូវសុខ លុះតែបុគ្គលដាក់ចុះនូវភារៈ ដ៏ធ្ងន់ គឺបញ្ចក្ខន្ធចេញ មិនកួចកាន់នូវភារៈដទៃទៀត បានដកឡើងនូវតណ្ហា ព្រមទាំងឫស ទើបជាអ្នកមិនមានសេចក្តីប្រាថ្នា ហើយបរិនិព្វាន។
[៥៤] ក្នុងក្រុងសាវត្ថី។ ក្នុងទីនោះឯង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតនឹងសំដែង នូវធម៌ដែលត្រូវកំណត់ដឹងផង នូវកិរិយាកំណត់ដឹងផង អ្នកទាំងឡាយ ចូរស្តាប់នូវធម៌នោះចុះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះដូចម្តេចហៅថា ធម៌ ដែលត្រូវកំណត់ដឹង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ រូប ជាធម៌ ដែលត្រូវកំណត់ដឹង វេទនា ជាធម៌ដែលត្រូវកំណត់ដឹង សញ្ញា ជាធម៌ដែលត្រូវកំណត់ដឹង សង្ខារជាធម៌ ដែលត្រូវកំណត់ដឹង វិញ្ញាណ ជាធម៌ដែលត្រូវកំណត់ដឹង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ នេះហៅថា ធម៌ដែលត្រូវកំណត់ដឹង។
ID: 636849836703285976
ទៅកាន់ទំព័រ៖