ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៤

​អរិយសាវ័ក​ ​លះបង់​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ក្នុង​ឋាន​ទាំង៦នេះ​ ​បាន​ហើយ​ ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ក្នុង​ទុក្ខ​ ​អរិយសាវ័ក​នោះ​ ​ក៏​លះបង់​បាន​។​បេ​។​ ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ក្នុង​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្តី​រលត់ទុក្ខ​ ​អរិយសាវ័ក​នោះ​ ​ក៏​លះបង់​បាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អរិយសាវ័ក​នេះ​ ​ហៅថា​ ​សោតាបន្ន​បុគ្គល​ ​មាន​សភាព​មិន​ធ្លាក់ទៅក្នុង​អបាយ​ ​ជា​បុគ្គល​ទៀង​ ​មានការ​ត្រាស់​ដឹង​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ខាងមុខ​។​
 [​១៥០​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​មាន​អ្វី​ហ្ន៎​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​ ​ប្រកាន់​អ្វី​ ​ទើប​ទិដ្ឋិ​កើតឡើង​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​មិនកើត​ទេ​ ​(​បរិក្ខារ​)​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​ក៏​នឹង​មិន​មាន​ ​(​បើ​កម្ម​សង្ខារ​ ​ជាទី​ញ៉ាំង​ខន្ធ​ឲ្យ​កើត​ ​ក្នុង​អនាគត​)​ ​នឹង​មិន​មាន​ទេ​ ​(​បដិសន្ធិ​ក្នុង​អនាគត​)​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​ក៏​នឹង​មិន​មាន​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​មូល​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​រូប​មាន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​រូប​ ​ប្រកាន់​នូវ​រូប​ ​ទើប​ទិដ្ឋិ​កើតឡើង​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​មិនកើត​ទេ​ ​(​បរិក្ខារ​)​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​ក៏​នឹង​មិន​មាន​ ​(​បើ​កម្ម​សង្ខារ​ ​ជាទី​ញ៉ាំង​ខន្ធ​ឲ្យ​កើត​ក្នុង​អនាគត​)​ ​នឹង​មិន​មាន​ទេ​ ​(​បដិសន្ធិ​ក្នុង​អនាគត​)​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​នឹង​មិន​មាន​ដែរ​។​ ​កាលបើ​វេទនា​មាន​។​ ​កាលបើ​សញ្ញា​មាន​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១០ | បន្ទាប់
ID: 636849991351801365
ទៅកាន់ទំព័រ៖