ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៤

 ​[​២៧៩​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​អ័ព្ទ​ម្តង​ៗ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​មាន​ពួក​ទេវតា​ឈ្មោះ​ ​អព្ភ​វលាហកៈ​ ​ចួនណា​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរ​យើង​ត្រេកអរ​ ​ដោយ​តម្រេក​របស់​ខ្លួន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ក្នុងចិត្ត​នោះ​ ​របស់​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​ទើប​ចុះអ័ព្ទ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ ​នេះ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​អ័ព្ទ​ម្តង​ៗ​។​
 ​[​២៨០​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​ខ្យល់​ម្តង​ៗ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​មាន​ពួក​ទេវតា​ឈ្មោះ​ ​វា​ត​វលាហកៈ​ ​ចួនណា​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរ​យើង​ត្រេកអរ​ ​ដោយ​តម្រេក​របស់​ខ្លួន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ក្នុងចិត្ត​នោះ​ ​របស់​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​ទើប​មាន​ខ្យល់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ ​នេះ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​ខ្យល់​ម្តង​ៗ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៦ | បន្ទាប់
ID: 636850051237586636
ទៅកាន់ទំព័រ៖