ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៤

 ​[​២៨១​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​លុះ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​ភ្លៀង​បង្អុរ​ចុះ​ម្តង​ៗ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​មាន​ពួក​ទេវតា​ឈ្មោះ​ ​វស្ស​វលាហកៈ​ ​ចួនណា​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរ​យើង​ត្រេកអរ​ ​ដោយ​តម្រេក​របស់​ខ្លួន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ក្នុងចិត្ត​នោះ​ ​របស់​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​ទើប​មាន​ភ្លៀង​បង្អុរ​ចុះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ ​នេះ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​មាន​ភ្លៀង​បង្អុរ​ចុះ​ម្តង​ៗ​។​
​ចប់​ ​វលាហកៈ​សំយុត្ត​ ​។​
​ឧទ្ទាន​ក្នុង​វលាហក​សំយុត្ត​នោះ​ ​គឺ​

​និយាយ​អំពី​ការសំដែង​នូវ​ទេវតា​ជា​ពួ​ក​វលាហកៈ១​ ​បុគ្គល៥ពួក​ ​ប្រព្រឹត្ត​សុចរិត១​ ​ឧបការ​ទាន​ ​៥លើក​ ​សី​ត​វលាហកៈ១​ ​ឧណ្ហ​វលាហកៈ១​ ​អព្ភ​វលាហកៈ១​ ​វា​ត​វលាហកៈ១​ ​វស្ស​វលាហកៈ១​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៧ | បន្ទាប់
ID: 636850051562365212
ទៅកាន់ទំព័រ៖