ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៤

 [​១១០​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​លុះ​ព្រះ​រា​ធៈ​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​ក្រាបទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ពាក្យ​ដែល​ហៅថា​ ​អនត្តា​ ​អនត្តា​(​១​)​ ​ដូច្នេះ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ហ្ន៎​ ​ជា​អនត្តា​។​ ​ម្នាល​រា​ធៈ​ ​រូប​ជា​អនត្តា​ ​វេទនា​ជា​អនត្តា​ ​សញ្ញា​ជា​អនត្តា​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អនត្តា​ ​វិញ្ញាណ​ជា​អនត្តា​។​ ​កាល​អរិយសាវ័ក​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​។​បេ​។​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​
 [​១១១​]​ ​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​លុះ​ព្រះ​រា​ធៈ​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​ក្រាបទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ពាក្យ​ដែល​ហៅថា​ ​អន​ត្ត​ធម៌​ ​អន​ត្ត​ធម៌​ ​ដូច្នេះ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ហ្ន៎​ ​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​។​ ​ម្នាល​រា​ធៈ​ ​រូប​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​វេទនា​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​សញ្ញា​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​វិញ្ញាណ​ជា​អន​ត្ត​ធម៌​ ​។​ ​កាល​អរិយសាវ័ក​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​។​បេ​។​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​
​(​១​)​ ​មិនមែន​ខ្លួនប្រាណ​ ​មិនមែន​ជា​របស់​ខ្លួន​ ​ឥតខ្លឹមសារ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៩០ | បន្ទាប់
ID: 636849981246353366
ទៅកាន់ទំព័រ៖