ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ចាក​តម្រេក​ ​ព្រោះតែ​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ទើប​ចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​បាន​។​ ​កាលបើ​ចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ញណ​ ​ក៏​កើតឡើង​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​។​ ​អរិយសាវ័ក​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ជាតិ​អស់ហើយ​។​បេ​។​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​សូត្រ​នេះ​ចប់ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​មានចិត្ត​រីករាយ​ ​ត្រេកអរ​ ​នឹង​ភាសិត​របស់​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​កាលដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​សម្តែង​វេយ្យាករណ៍​នេះ​ចប់ហើយ​ ​ធម្មចក្ខុ​ ​គឺ​សោតាបត្តិផល​ ​ដ៏​ប្រាស​ចា​ក​ធុ​លី​ ​ប្រាសចាក​មន្ទិល​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ធម្មជាត​ណា​នីមួយ​ ​មាន​កិរិយា​កើតឡើង​ជា​ធម្មតា​ ​ធម្មជាត​ទាំងអស់​នោះ​ ​មាន​កិរិយា​រលត់​ទៅវិញ​ ​ជា​ធម្មតា​។​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី១​។​ ​
 [​៩០​]​ ​គ្រានោះ​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​។​បេ​។​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ក្នុង​វត្ត​ឯណោះ​ ​មាន​ភិក្ខុ​ថ្មី​មួយ​រូប​ ​មិនទាន់​មាន​គេ​ស្គាល់​ ​មាន​អាពាធ​ ​ដល់​នូវ​ទុក្ខ​ ​ឈឺធ្ងន់​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​សូម​ទ្រង់ព្រះ​មេត្តាប្រោស​ ​សូម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​អនុគ្រោះ​ ​ស្តេច​ទៅ​ជួប​ភិក្ខុ​នោះ​ផង​។​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៣ | បន្ទាប់
ID: 636872412741681511
ទៅកាន់ទំព័រ៖