ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ ​កាល​ដឹង​ដូចម្តេច​ ​ឃើញ​ដូចម្តេច​ ​ទើប​លះបង់​អវិជ្ជា​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​។​ ​ម្នា​ក​ភិក្ខុ​ ​ភិក្ខុ​កាល​ដឹង​ ​កាល​ឃើញ​នូវ​ភ្នែក​ថា​ ​ជា​របស់​មិន​ទៀង​ ​ទើប​លះបង់​អវិជ្ជា​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​។​ ​ភិក្ខុ​កាល​ដឹង​ ​កាល​ឃើញ​នូវ​រូប​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​កាល​ដឹង​ ​កាល​ឃើញ​នូវ​វេទនា​ ​ជា​សុខ​ក្តី​ ​ជា​ទុក្ខ​ក្តី​ ​មិនជា​ទុក្ខ​មិនជា​សុខ​ក្តី​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ចក្ខុ​សម្ផ័​ស្ស​ជា​បច្ច័យ​ ​ថា​មិន​ទៀង​ ​ទើប​លះបង់​អវិជ្ជា​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ទើប​លះបង់​អវិជ្ជា​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​។​ ​ចប់​សូត្រ​ ​ទី៦​។​ ​
 [​៩៦​]​ ​គ្រានោះ​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​។​បេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ធម៌​មួយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​លះ​ ​បង់​ហើយ​ ​អវិជ្ជា​ ​ក៏​ឈ្នោះ​ថា​ ​លះបង់​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​មាន​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ធម៌​តែមួយ​ ​ដែរ​ភិក្ខុ​លះបង់​ហើយ​ ​អវិជ្ជា​ ​ក៏​ឈ្នោះ​ថា​ ​លះបង់​បាន​ ​វិជ្ជា​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​ក៏​មាន​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ចុះ​ធម៌​តែមួយ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​លះបង់​ហើយ​ ​អវិជ្ជា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១១ | បន្ទាប់
ID: 636872414436368442
ទៅកាន់ទំព័រ៖