ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​[​១៣៥​]​ ​កាល​បុគ្គល​ឃើញ​រូប​ ​ហើយ​ភាន់ស្មារតី​ ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​និមិត្ត​ ​ឲ្យ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​តែង​មានចិត្ត​ត្រេកត្រអាល​ផង​ ​នៅ​ឳ​បក្រ​សោប​ ​តែ​នឹង​អារម្មណ៍​នោះ​ផង​។​ ​វេទនា​ច្រើនប្រការ​ ​ដែល​កើតអំពី​រូបារម្មណ៍​ ​រមែង​ចម្រើន​ដល់​បុគ្គល​នោះ​ ​ចិត្ត​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​ខ្ទាំងខ្ទប់​ ​ព្រោះ​អភិជ្ឈា​ ​និង​វិហេសា​ ​កាល​បុគ្គល​សន្សំ​ ​តែ​ទុក្ខ​យ៉ាងនេះ​ ​ហៅថា​ ​ឆ្ងាយ​អំពី​ព្រះនិព្វាន​។​បេ​។​ ​
​[​១៣៦​]​ ​បុគ្គល​នោះ​ដឹង​ធម៌^{​(​១​)}​ ​ហើយ​ប្រុងស្មារតី​ ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​ធម៌​ ​រមែង​មានចិត្ត​ប្រាសចាក​តម្រេក​ផង​ ​មិន​នៅ​ឳ​បក្រ​សោប​ ​តែ​នឹង​អារម្មណ៍​នោះ​ផង​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​កាល​ដឹង​