ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​មនិន្រិ្ទយ​ ​ចិត្ត​ក៏​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​ក្នុង​ធម៌​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយចិត្ត​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មានចិត្ត​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​បា​មុ​ជ្ជៈ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​កាលបើ​បា​មុ​ជ្ជៈ​មិន​មាន​ ​បីតិ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​កាលបើ​បីតិ​មិន​មាន​ ​បស្ស​ទ្ធិ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​កា​លបើបស្ស​ទ្ធិ​មិន​មាន​ ​ក៏​រមែង​នៅជា​ទុក្ខ​ ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​អ្នកមាន​ទុក្ខ​ ​រមែង​មិន​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​កាលបើ​ចិត្ត​ ​មិន​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិនកើត​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​ធម៌​មិនបាន​កើត​ប្រាកដ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​រាប់​ថា​ ​អ្នក​នៅ​ដោយ​សេចក្តី​ប្រហែសធ្វេស​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មាន​ប្រក្រតី​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ប្រហែសធ្វេស​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​
 [​១៤២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចំណែកខាង​បុគ្គល​អ្នក​នៅ​ដោយ​សេចក្តី​មិន​ប្រហែស​ ​ធ្វេស​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​សង្រួម​ចក្ខុន្រ្ទិយ​ ​ចិត្ត​ក៏​មិន​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​ក្នុង​រូប​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​ចក្ខុ​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​មិន​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​បា​មុ​ជ្ជៈ​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​បា​មុ​ជ្ជៈ​ ​បីតិ​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​បីតិ​ ​កាយ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​បុគ្គល​ ​ដែល​មាន​កាយ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ហើយ​ ​រមែង​នៅជា​សុខ​ ​ចិត្ត​របស់​បុគ្គល​ ​អ្នកមាន​សេចក្តី​សុខ​ ​តែ​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​កាលបើ​ចិ​ត្ត​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636872468247286250
ទៅកាន់ទំព័រ៖