ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​តែង​កើត​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​ធម៌​កើត​ប្រាកដ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​រាប់​ថា​ ​មាន​ប្រក្រតី​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​មិន​ប្រហែសធ្វេស​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​ ​សង្រួម​ជិ​វិ្ហន្រ្ទិយ​ ​ចិត្ត​ ​ក៏​មិន​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​។​បេ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​រាប់​ថា​ ​មាន​ប្រក្រតី​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​មិន​ប្រហែសធ្វេស​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​ ​សង្រួម​មនិន្រ្ទិយ​ ​ចិត្ត​ក៏​មិន​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​ក្នុង​ធម្មារម្មណ៍​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​មនោ​ ​កាល​បុគ្គល​នោះ​ ​មានចិត្ត​មិន​ជោកជាំ​ ​(​ដោយ​កិលេស​)​ ​បា​មុ​ជ្ជៈ​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​បុគ្គល​នោះ​ ​មាន​បោ​មុ​ជ្ជៈ​ ​បីតិ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​មានចិត្ត​ ​ប្រកបដោយ​បីតិ​ ​កាយ​ក៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​បុគ្គល​ ​ដែល​មាន​កាយ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​រមែង​សោយអារម្មណ៍​ជា​សុខ​ ​ចិត្ត​របស់​បុគ្គល​ ​ដែល​មាន​សេចក្តី​សុខ​ ​តែង​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​កាលបើ​ចិ​ត្ត​តំ​កល់​នៅនឹង​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​កើត​ប្រាកដ​ ​ព្រោះតែ​ធម៌​កើត​ប្រាកដ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​រាប់​ថា​ ​មាន​ប្រក្រតី​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​មិន​ប្រហែសធ្វេស​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​មាន​ប្រក្រតី​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​មិន​ប្រហែសធ្វេស​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ចប់​សូត្រ​ ​ទី​ ​៤​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៧ | បន្ទាប់
ID: 636872468436957099
ទៅកាន់ទំព័រ៖