ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ឧបាទាន​កើតមាន​ ​ព្រោះ​តណ្ហា​ ​ជា​បច្ច័យ​ ​ភព​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ឧបាទាន​ជា​បច្ច័យ​ ​ជាតិ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ភព​ជា​បច្ច័យ​ ​ជរាមរណៈ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ជាតិ​ជា​បច្ច័យ​ ​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ចង្អៀតចិត្ត​ ​ក៏​កើតមាន​ដែរ​។​ ​សេចក្តី​កើតឡើង​ ​នៃ​កង​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​
 [​១៦១​]​ ​ចក្ខុវិញ្ញាណ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ចក្ខុ​ ​និង​រូប​ ​ការប្រជុំ​នៃ​ធម៌​ ​ទាំង​ ​៣​ ​ឈ្មោះថា​ ​ផស្សៈ​ ​វេទនា​កើតមាន​ ​ព្រោះ​ផស្សៈ​ជា​បច្ច័យ​ ​តណ្ហា​កើតមាន​ ​ព្រោះ​វេទនា​ជា​បច្ច័យ​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​វិនាស​ ​និង​រលត់​មិន​សល់​ ​នៃ​តណ្ហា​នោះ​ឯង​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃ​ភព​ ​ព្រោះ​រលត់​នៃ​ឧបាទាន​ ​សេចក្តី​រលត់​នៃជា​តិ​ ​ព្រោះ​រលត់​នៃ​ភព​ ​ជរាមរណៈ​ ​រលត់​ ​ព្រោះ​រលត់​ ​នៃជា​តិ​ ​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ចង្អៀតចិត្ត​ ​ក៏​រលត់​ទៅ​ដែរ​។​ ​សេចក្តី​រលត់​ ​នៃ​កង​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​យ៉ាងនេះ​។​បេ​។​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អណ្តាត​ ​និង​រស​។​បេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៣ | បន្ទាប់
ID: 636872480368079520
ទៅកាន់ទំព័រ៖