ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​[​១៨២​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ ​ជា​អ្នកគ្រប់គ្រង​ទ្វារ​ ​ក្នុង​ឥន្រ្ទិយ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ឃើញ​នូវ​រូបារម្មណ៍​ ​ដោយ​ចក្ខុ​ហើយ​ ​មិនបាន​កួច​កាន់​ ​នូវ​និមិត្ត​ ​មិនបាន​កួច​កាន់​ ​នូវ​អនុ​ព្បព្ជា​នៈ​ ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ដែល​ជាអកុសល​ធម៌​ ​ដ៏​លាមក​ ​គប្បី​ជាប់​តាម​នូវ​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​សង្រួម​ ​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នោះ​ ​ព្រោះហេតុតែ​មិន​សង្រួម​ ​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ​ណា​ ​ក៏​ប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​សង្រួម​ ​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នោះ​ ​រក្សា​នូវ​ចក្ខុន្រ្ទិយ​ ​ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ ​ក្នុង​ចក្ខុន្រ្ទិយ​។​ ​បានឮ​សម្លេង​ដោយ​ត្រចៀក​។​ ​បាន​ធុំក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ​។​ ​បាន​ទទួល​រស​ ​ដោយ​អណ្តាត​។​ ​បាន​ពាល់ត្រូវ​ ​នូវ​ផោដ្ឋព្វារម្មណ៍​ ​ដោយ​កាយ​។​ ​បានដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ធម្មារម្មណ៍​ដោយចិត្ត​ ​មិនបាន​កួច​កាន់​នូវ​និមិត្ត​ ​មិនបាន​កួច​កាន់​ ​នូវ​អនុ​ព្យព្ជានៈ​ ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ដែល​ជាអកុសល​ធម៌​ ​ដ៏​លាមក​ ​គប្បី​ជាប់​តាម​នូវ​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​សង្រួម​ ​នូវ​ឥន្រ្ទិយ​នោះ​ ​ព្រោះហេតុតែ​មិន​សង្រួម​ ​នូវ​មនិន្រ្ទិយ​ណា​ ​ក៏​ប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​សង្រួម​ ​នូវ​មនិន្រ្ទិយ​នោះ​ ​រក្សា​នូវ​មនិន្រ្ទិយ​ ​ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ ​ក្នុង​មនិន្រ្ទិយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកគ្រប់គ្រង​ទ្វារ​ ​ក្នុង​ឥន្រ្ទិយ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636872494614894391
ទៅកាន់ទំព័រ៖