ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​[​១៩០​]​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មាន​រូប​ដែល​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ដោយ​ភ្នែក​ ​ជា​រូប​គួរ​ប្រាថ្នា​ ​គួរ​ត្រេកអរ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ប្រកបដោយ​កាម​ ​ជាហេតុ​នៃ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​បើ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រេកអរ​ ​មិន​សរសើរ​ ​មិន​ឋិតនៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ចូលចិត្ត​មាំ​ ​ចំពោះ​រូប​នោះ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​មិន​សរសើរ​ ​មិន​ឋិតនៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ចូលចិត្ត​មាំ​ ​ចំពោះ​រូប​នោះ​ ​វិញ្ញាណ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នូវ​រូប​នោះ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ​នូវ​រូប​នោះ​ ​ក៏​មិន​មាន​ដែរ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ភិក្ខុ​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ​ ​រមែង​បរិនិព្វាន​។​បេ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មាន​រស​ ​ដែល​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ ​ដោយ​អណ្តាត​។​បេ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​មាន​ធម្មារម្មណ៍​ ​ដែល​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ដោយចិត្ត​ ​ជា​ធម្មារម្មណ៍​គួរ​ប្រាថ្នា​ ​គួរ​ត្រេកអរ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ប្រកបដោយ​កាម​ ​ជាហេតុ​នៃ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​បើ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រេកអ​ ​មិន​សរសើរ​ ​មិន​ឋិតនៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ចូលចិត្ត​មាំ​ ​ចំពោះ​ធម្មារម្មណ៍​នោះ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​មិន​សរសើរ​ ​មិន​ឋិតនៅ​ ​ដោយ​សេចក្តី​ចូលចិត្ត​មាំ​ ​ចំពោះ​ធម្មារម្មណ៍​នោះ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥១ | បន្ទាប់
ID: 636872497295137692
ទៅកាន់ទំព័រ៖