ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​[​១៩២​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​បា​វា​រិក​ម្ព​វ័ន​ ​ជិត​ក្រុង​នា​ឡ​ន្ទា​។​ ​គ្រានោះ​ ​ឧបាលិ​គហបតី​ ​បាន​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​លុះ​ឧបាលិ​គហបតី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិន​បរិនិព្វាន​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​មួយ​យ៉ាង​ទៀត​ ​អ្វី​ជាហេតុ​ ​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​បរិនិព្វាន​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​(​សូត្រ​មុន​យ៉ាងណា​ ​បណ្ឌិត​គប្បី​សម្តែង​ឲ្យ​ពិស្តារ​ ​យ៉ាងនោះ​ចុះ​)​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​នេះឯង​ជាហេតុ​ ​នេះឯង​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែ​លល​នាំឲ្យ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​បរិនិព្វាន​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ចប់​សូត្រ​ ​ទី​ ​៣​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636872497760504310
ទៅកាន់ទំព័រ៖