ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​​[​១៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ភ្នែក​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​។​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​បុគ្គ​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​ផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​អណ្តាត​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​។​ ​តថាគត​ ​ពោល​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​ផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ចិត្ត​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​។​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​ផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លុះតែ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ភ្នែក​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ទើប​ឈ្មោះថា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រួចផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​អណ្តាត​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​។​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រួចផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ចិត្ត​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​មិន​ ​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ​។​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រួចផុត​ចាក​ទុក្ខ​។​ ​ចប់​សូត្រ​ទី៧​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៨ | បន្ទាប់
ID: 636872384704567880
ទៅកាន់ទំព័រ៖