ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ប្រសិនបើ​ធម្មារម្មណ៍​ ​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​មនោ​ ​មាន​ប្រមាណ​ច្រើន​ ​មកកាន់​គន្លង​ ​នៃ​មនោ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​មិន​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​បាន​ឡើយ​។​ ​នឹង​ ​បាច់​ពោល​ទៅ​ថ្វី​ ​ដល់​ធម្មារម្មណ៍​ ​មាន​ប្រមាណ​តិច​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​មិន​មាន​ ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​លះបង់​ហើយ​។​ ​
 [​២៩២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដើមឈើ​មាន​ជ័រ​ ​ដូច​ទឹកដោះ​ ​គឺ​ដើមពោធិ៍​បាយ​ក្តី​ ​ដើម​ជ្រៃ​ក្តី​ ​ដើម​លៀប​ក្តី​ ​ដើម​ល្វា​ក្តី​ ​ដែល​ស្ងួត​ ​ជា​ឈើ​ពុក​ ​កន្លង​មួយឆ្នាំ​ហើយ​ ​បុរស​យក​ពូថៅ​ ​ដ៏​មុត​ ​មក​ចោះ​ដើមឈើ​នោះ​ ​ត្រង់ណា​ ​ៗ​ ​ក៏ដោយ​ ​ជ័រ​ដូច​ទឹកដោះ​ ​ចេញ​មក​បាន​ឬទេ​។​ ​ជ័រ​ដូច​ទឹកដោះ​ ​មិន​ចេញ​ទេ​ព្រះអង្គ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ព្រោះ​របស់​ ​ដែល​ជា​ជ័រ​ ​ដូច​ទឹកដោះ​ ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច​បុគ្គល​ណា​ ​មួយ​ទោះបីជា​ ​ភិក្ខុ​ក្តី​ ​ភិក្ខុនី​ក្តី​ ​មិន​មាន​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​ក្នុង​រូប​ ​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​ចក្ខុ​ ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​លះបង់​ហើយ​ ​ប្រសិនបើ​រូប​ដែល​ត្រូវ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧០ | បន្ទាប់
ID: 636872525592426205
ទៅកាន់ទំព័រ៖