ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ត្រូវ​យល់តាម​បរិយាយ​នេះ​ចុះ​។​ ​ដូចយ៉ាង​ ​ចក្ខុ​ ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រូប​ ​រូប​ ​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ចក្ខុ​ដែរ​ ​ឆន្ទ​រាគ​ណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​របស់​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ឆន្ទ​រាគ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សំយោជនៈ​។​ ​សោតៈ​មិនមែន​។​ ​ឃានៈ​មិនមែន​។​ ​ជិវ្ហា​ ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រស​ ​រស​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ជិវ្ហា​ដែរ​ ​ឆន្ទ​រាគ​ណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​របស់​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ឆន្ទ​រាគ​នោះ​ ​ទើ​ឈ្មោះថា​ ​សំយោជនៈ​។​ ​កាយ​មិនមែន​។​ ​មនោ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ធម្មារម្មណ៍​ ​ធម្មារម្មណ៍​ ​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​មនោ​ដែរ​ ​ឆន្ទ​រាគ​ណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​របស់​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ឆន្ទ​រាគ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សំយោជនៈ​។​ ​
 [​២៩៧​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​និង​ព្រះ​កាម​ភូ​មាន​អាយុ​ ​គង់នៅ​ក្នុង​ឃោសិ​តា​រាម​ ​ទៀប​ក្រុង​កោ​សម្ពី​។​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​កាម​ភូ​មាន​អាយុ​ ​ចេញ​ចាក​ផល​សមាបត្តិ​ ​ក្នុង​សាយណ្ហសម័យ​ ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​សេចក្តី​រីករាយ​ ​ជាមួយនឹង​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ ​ដែល​គួរ​រីករាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រឭក​ហើយ​ ​ទើប​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​កាម​ភូ​មាន​អាយុ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧៨ | បន្ទាប់
ID: 636872527320475043
ទៅកាន់ទំព័រ៖