ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​សួរ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​អានន្ទ​ ​ចក្ខុ​ ​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រូប​ ​រូប​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ចក្ខុ​ ​ឬដូច​ម្តេច​។​បេ​។​ ​ជិវ្ហា​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រស​ ​រស​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ជិវ្ហា​ឬ​។​បេ​។​ ​មនោ​ ​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ធម្មារម្មណ៍​ ​ធម្មារម្មណ៍​ ​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​មនោ​ ​ឬដូច​ម្តេច​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​តប​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​កាម​ភូ​ ​ចក្ខុ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រូប​ទេ​ ​រូប​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ចក្ខុ​ដែរ​ ​ឆន្ទ​រាគ​ណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​របស់​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ឆន្ទ​រាគ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សំយោជនៈ​។​បេ​។​ ​ជិវ្ហា​ ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​រស​ទេ​ ​រស​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ជិវ្ហា​ដែរ​។​បេ​។​ ​មនោ​ ​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​ធម្មារម្មណ៍​ទេ​ ​ធម្មារម្មណ៍​ ​ក៏​មិនមែន​ជា​សំយោជនៈ​ ​របស់​មនោ​ដែរ​ ​ឆន្ទ​រាគ​ណា​ ​ដែល​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​របស់​ទាំងពីរ​នោះ​ ​ឆន្ទ​រាគ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សំយោជនៈ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ដូច​គោ​ខ្មៅ​ ​និង​គោស​ ​ដែលគេ​ទឹម​ ​ដោយ​ខ្សែទាម​មួយ​ ​ឬ​ខ្សែ​បរ​មួយ​ ​បើ​មាន​អ្នកណា​ ​និយាយ​ថា​ ​គោ​ខ្មៅ​ ​ជា​សំ​យោ​ជា​នៈ​របស់​គោស​ ​គោស​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧៩ | បន្ទាប់
ID: 636872527535667352
ទៅកាន់ទំព័រ៖