ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលណា​អណ្តើក​សង្កល់​ ​លៀន​អវយវៈ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ក្បាល​ជាគម្រប់​ ​៥​ ​អ​វយ​វៈ​ណាៗ​ ​ចេញ​មក​។​ ​គ្រានោះ​ ​ចចក​មិនបាន​នូវ​ឱកាស​ ​ក៏​លាកចិត្ត​ ​គេច​ចេញ​អំពី​អណ្តើក​សង្កល់​ទៅ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មារ​មានចិត្ត​បាប​ ​ដែល​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ងើបឡើង​បា​នរឿយៗ​ហើយ​ ​រមែង​គិតថា​ ​ធ្វើ​ម្តេច​ ​អញ​នឹង​បាន​ចន្លោះ​ ​អំពី​ភ្នែក​របស់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នេះ​ក្តី​ ​។​បេ​។​ ​គប្បី​បាន​ចន្លោះ​ ​អំពី​អណ្តាត​ក្តី​។​បេ​។​ ​គប្បី​បាន​ចន្លោះ​ ​អំពី​ចិត្ត​ក្តី​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​មាន​ទ្វារ​រក្សា​ ​ក្នុង​ឥន្រ្ទិយ​ទាំងឡាយ​ ​ឃើញ​រូប​ដោយ​ចក្ខុ​ ​កុំ​ប្រកាន់យក​និមិត្ត​ ​កុំ​ប្រកាន់យក​អនុ​ព្យព្ជានៈ​ ​អភិជ្ឈា​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​ជាអកុសល​ធម៌​ ​ដ៏​លាមក​ ​គប្បី​គ្រប​សង្កត់​ ​នូវ​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​សង្រួម​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​មិន​សង្រួម​ចក្ខុន្រ្ទិយ​ណា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​សង្រួម​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នោះ​ ​រក្សា​ចក្ខុន្រ្ទិយ​នោះ​ ​ដល់​នូវ​ការ​សង្រួម​ក្នុង​ចក្ខុន្រ្ទិយ​។​ ​ឮ​សម្លេង​ដោយ​ត្រចៀក​។​ ​ធុំក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ​។​ ​ជញ្ជាប​រស​ដោយ​អណ្តាត​។​ ​ពាល់ត្រូវ​ផោដ្ឋព្វៈ​ ​ដោយ​កាយ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤០៦ | បន្ទាប់
ID: 636872539661650918
ទៅកាន់ទំព័រ៖