ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​[​២៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាល​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​មិនកំណត់​ដឹង​ ​មិន​នឿយណាយ​ ​មិន​លះបង់​ ​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងពួង​ ​មិន​គួរ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាល​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​មិនកំណត់​ដឹង​ ​មិន​នឿយណាយ​ ​មិន​លះបង់​ ​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងពួង​ ​មិន​គួរ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​ណា​ក្តី​ ​រូប​ណា​ក្តី​ ​ចក្ខុវិញ្ញាណ​ណា​ក្តី​ ​ធម្មារម្មណ៍​ណា​ ​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​ចក្ខុវិញ្ញាណ​ក្តី​។​បេ​។​ ​ជិវ្ហា​ណា​ក្តី​ ​រស​ណា​ក្តី​ ​ជិវ្ហា​វិញ្ញាណ​ណា​ក្តី​ ​ធម្មារម្មណ៍​ណា​ ​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​ជិវ្ហា​វិញ្ញាណ​ក្តី​។​បេ​។​ ​មនោ​ណា​ក្តី​ ​ធម្មារម្មណ៍​ណា​ក្តី​ ​មនោវិញ្ញាណ​ណា​ក្តី​ ​ធម្មារម្មណ៍​ណា​ ​ដែល​ត្រូវ​ដឹង​ដោយ​មនោវិញ្ញាណ​ក្តី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាល​មិនដឹង​ច្បាស់​ ​មិនកំណត់​ដឹង​ ​មិន​នឿយណាយ​ ​មិន​លះបង់​ ​នូវ​អាយតនៈ​ ​ទាំងពួង​នេះឯង​ ​មិន​គួរ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ឡើយ​។​
 [​៣០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាល​ដឹង​ច្បាស់​ ​កំណត់​ដឹង​ ​នឿយណាយ​ ​លះបង់​ ​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងពួង​ ​គួរ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​កាល​ដឹង​ ​ច្បាស់​ ​កំណត់​ដឹង​ ​នឿយណាយ​ ​លះបង់​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងពួង​ ​គួរ​ដើម្បី​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចក្ខុ​ណា​ក្តី​ ​រូប​ណា​ក្តី​ ​ចក្ខុវិញ្ញាណ​
ថយ | ទំព័រទី ៤១ | បន្ទាប់
ID: 636872387766853033
ទៅកាន់ទំព័រ៖