ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​នេះ​ហៅថា​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​គ្រប​សង្កត់​រូប​ ​គ្រប​សង្កត់​សំឡេង​ ​គ្រប​សង្កត់​ក្លិន​ ​គ្រប​សង្កត់​រស​ ​គ្រប​សង្កត់​ផោ​ដ្ឋេ​ព្វៈ​ ​គ្រប​សង្កត់​ធម្មារម្មណ៍​ ​គ្រប​សង្កត់​អកុសលធម៌​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងនោះ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​ប្រកបដោយ​ភព​ថ្មី​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ ​មានទុក្ខ​ ​ជា​វិបាក​ ​ប្រកបដោយ​ជាតិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​តទៅ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មានចិត្ត​ ​មិន​ទទឹក​ដោយ​រាគៈ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ក្រោក​ឡើង​ ​ហើយ​ត្រាស់​ហៅ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​ ​មក​ថា​ ​ម្នាល​មោគ្គល្លាន​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ៗ​ ​ម្នាល​មោគ្គល្លាន​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ដែល​អ្នក​បាន​សម្តែង​ ​នូវ​ហេតុ​នៃ​ចិត្ត​ ​ដែល​ទទឹក​ដោយ​រាគៈ​ ​និង​ហេតុ​នៃ​ចិត្ត​ ​ដែល​មិន​ទទឹក​ដោយ​រាគៈ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​ ​បាន​សម្តែង​ធម៌​នេះ​ហើយ​។​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ហប្ញ​ទ័យ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​រីករាយ​ ​នឹង​ភាសិត​ ​របស់​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​មាន​អាយុ​។​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី៦​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤២៣ | បន្ទាប់
ID: 636872543320050167
ទៅកាន់ទំព័រ៖