ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​បាន​សួរ​បុរស​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​បុរស​ដ៏​ចម្រើន​ ​ដើម​ចារ​ ​ប្រាកដ​ដូចជា​អ្វី​។​ ​បុរស​នោះ​ ​ប្រាប់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​បុរស​ដ៏​ចម្រើន​ ​ដើម​ចារ​ ​មាន​ស្លឹក​ចាស់​ខ្ចី​ ​ដ៏​ក្រាស់​ ​មាន​ម្លប់​ ​ដ៏​ជិត​ ​ដូចជា​ដើម​ជ្រៃ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ក៏​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ដើម​ចារ​ ​ប្រាកដ​ដូច្នោះ​មែន​ ​គឺ​ដូចជា​ការ​ឃើញ​ ​របស់​បុរស​នោះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មាន​ឧបមា​ដូចម្តេច​មិញ​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច​ការ​ឃើញ​ ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ល្អ​ ​របស់​សប្បុរស​ទាំងនោះ​ ​ដែល​មានចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ដោយ​អា​កា​រណា​ៗ​ ​ពាក្យ​ដែល​សប្បុរស​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​ឈ្លាសវៃ​ ​បាន​ព្យាករ​ហើយ​ ​ដោយ​អាការ​នោះ​ ​ៗ​។​ ​
 [​៣៤០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ដូចជា​នគរ​ចុង​ដែន​ ​របស់​ព្រះរាជា​ ​មាន​កំពែង​ ​និង​ខ្លោងទ្វារ​ ​ដ៏​មាំមួន​ ​មាន​ទ្វារ​ ​៦​ ​ក្នុង​ទ្វារ​ទាំងនោះ​ ​មាន​នាយទ្វារ​ ​ជា​បណ្ឌិត​ ​ឈ្លាសវៃ​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​របស់​ព្រះរាជា​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ហាមឃាត់​ ​ចំពោះ​ពួក​មនុស្ស​ ​ដែល​មិន​ស្គាល់​ ​បើកឲ្យចូល​ ​តែ​ពួក​មនុស្ស​ដែល​ស្គាល់​។​ ​មាន​រាជទូត​ពីរ​នាក់​ ​មក​យ៉ាង​រហ័ស​ ​អំពី​ទិសខាងកើត​ ​ហើយ​និយាយ​នឹង​នាយទ្វារ​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​បុរស​ដ៏​ចម្រើន​ ​ម្ចាស់​នគរ​នេះ​ ​នៅក្នុង​ទីណា​។​ ​នាយទ្វារ​នោះ​ ​ប្រាប់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន​ ​ម្ចាស់​នុ៎ះ​ ​អង្គុយ​នៅត្រង់​កណ្តាលផ្លូវ​បែក​ជា​បួន​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​រាជទូត​ពីរ​នាក់​ ​ដែល​មកដល់​ភ្លាម​នោះ​ ​បាន​ប្រគល់​រាជសាសន៍​ ​តាមពិត​ ​ដល់​ម្ចាស់​នគរ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636872547167360220
ទៅកាន់ទំព័រ៖