ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

 ​[​៣៥១​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បានឮ​ថា​ ​ក្នុង​សង្រ្គាម​នោះ​ ​វេបចិត្តិ​អសុរិន្ទ​ ​ជាប់​ដោយ​ចំណង​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ចំណង​ក​ ​ជាគម្រប់​ ​៥​ ​មែន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​កាលណា​ ​វេបចិត្តិ​អសុរិន្ទ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពួក​ទេវតា​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​មែន​ ​ពួក​អសុរ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទេ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​អាត្មាអញ​ ​ទៅកាន់​បុរី​ទេវតា​។​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ ​វេបចិត្តិ​អសុរិន្ទ​ ​ក៏​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ខ្លួន​ ​ដែល​រួច​ចេញ​ ​ចាក​ចំណង​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ចំណង​ក​ ​ជាគម្រប់​ ​៥​ ​ហើយ​ថែមទាំង​បាន​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​គ្រប់សព្វ​ ​មាន​គេ​បម្រើ​ដោយ​កាមគុណ​ ​ទាំង​ ​៥​ ​ដ៏​ជា​ទិព្វ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​កាលណា​ ​វេបចិត្តិ​អសុរិន្ទ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពួក​អសុរ​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​មែន​ ​ពួក​ទេវតា​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទេ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​ទៅកាន់​បុរី​ ​នៃ​អសុរ​ ​ក្នុង​ពិភព​អសុរ​នោះ​វិញ​។​ ​កាលនោះ​ ​វេបចិត្តិ​អសុរិន្ទ​ ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ខ្លួន​ ​ដែល​ជាប់​ដោយ​ចំណង​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ចំណង​ក​ ​ជាគម្រប់​ ​៥​ ​ទាំង​សាបសូន្យ​ ​ចាក​កាមគុណ​ទាំងឡាយ​ ​៥​ ​ដ៏​ជា​ទិព្វ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចំណង​វេបចិត្តិ​ ​ដ៏​សុខុម​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​ ​សម្គាល់​ឃើញ​ ​នូវ​ចំណង​មារ​ ​ដ៏​សុខុម​ជាង​នោះ​ទៅទៀត​ ​ថា​ជា​ចំណង​របស់​មារ​ពិត​ ​កាលបើ​មិន​សម្គាល់​ ​ទើប​ផុត​ចាក​មារ​មានចិត្ត​បាប​បាន​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636872550608397036
ទៅកាន់ទំព័រ៖