ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​ភិក្ខុ​សំគាល់​ ​នូវ​អារម្មណ៍​ណា​ ​សំគាល់​ក្នុង​អារម្មណ៍​ណា​ ​សំគាល់​ដោយ​អារម្មណ៍​ណា​ ​សំគាល់​ថា​ ​អារម្មណ៍​ណា​ ​ជា​របស់​អញ​ ​អារម្មណ៍​នោះ​ ​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​សំគាល់​នោះ​ ​សត្វលោក​ ​ដែល​ជាប់​ក្នុង​ភព​ ​មាន​សេចក្តី​ប្រែ​ប្រួល​ផ្សេង​ៗ​ ​រមែង​ត្រេកអរ​នឹង​ភព​ប៉ុណ្ណោះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ខន្ធ​ ​ធាតុ​ ​អាយតនៈ​ ​ទាំងប៉ុន្មាន​ ​ ​ភិក្ខុ​ ​មិន​សំគាល់​នូវ​ ​ខន្ធ​ ​ធាតុ​ ​អាយតនៈ​ ​នោះ​ផង​ ​មិន​សំគាល់​ក្នុង​ ​ខន្ធ​ ​ធាតុ​ ​អាយតនៈ​ ​នោះ​ផង​ ​មិន​សំគាល់​ដោយ​ ​ខន្ធ​ ​ធាតុ​ ​អាយតនៈ​នោះ​ផង​ ​មិន​សំគាល់​ថា​ ​ខន្ធ​ ​ធាតុ​ ​អាយតនៈ​ ​នោះ​ជា​របស់​អញ​។​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​សំគាល់​យ៉ាងនេះ​ ​ក៏​មិន​ប្រកាន់​នូវ​ ​អារម្មណ៍​តិចតួច​ក្នុង​លោក​ឡើយ​ ​កាលបើ​មិន​ប្រកាន់​ ​ក៏​មិន​តក់ស្លុត​ ​កាលបើ​មិន​តក់ស្លុត​ ​ក៏​រលត់​ចំពោះខ្លួន​ឯង​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ជាតិ​អស់ហើយ​ ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​អញ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​គ្រប់គ្រាន់​ហើយ​ ​សោឡស​កិច្ច​ ​អញ​បាន​ធ្វើរួចហើយ​ ​មគ្គ​ភាវនា​កិច្ច​ដទៃ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សោឡស​កិច្ច​នេះ​ទៀត​ ​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​ហៅថា​ ​បដិបទា​ ​ជាទី​សប្បាយ​ ​ដល់​ការ​ដក​ឡើង​ព្រម​ ​នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​វត្ថុ​ទាំងពួង​។​ ​ចប់​សូត្រ​ទី​ ​៩​។​ ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៤ | បន្ទាប់
ID: 636872390204822477
ទៅកាន់ទំព័រ៖