ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៥

​។​បេ​។​ ​អណ្តាត​ជា​អតីត​ ​អនាគត​ ​ជា​ទុក្ខ​ទៅ​ហើយ​ ​ចាំបាច់​និយាយ​ថ្វី​ ​ដល់​អណ្តាត​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អរិយសាវ័ក​ ​ជា​អ្នកចេះដឹង​ឃើញ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​អាឡោះអាល័យ​នឹង​អណ្តាត​ ​ជា​អតីត​ ​មិន​ត្រេកអរ​ចំពោះ​អណ្តាត​ ​ជា​អនាគត​ ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ដើម្បី​រំលត់​នូវ​អណ្តាត​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​កាយ​ជា​ទុក្ខ​។​បេ​។​ ​ចិត្តជា​អតីត​ ​អនាគត​ ​ជា​ទុក្ខ​ទៅ​ហើយ​ ​ចាំបាច់​និយាយ​ថ្វី​ ​ដល់ចិត្ត​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ ​កាលបើ​អរិយសាវ័ក​ ​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​អាឡោះអាល័យ​ ​ក្នុងចិត្ត​ជា​អតីត​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ចិត្តជា​អនាគត​ ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ដើម្បី​រំលត់​ ​នូវ​ចិត្តជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ចប់​សូត្រ​ ​ទី៨​។​
 [​៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភ្នែក​ជា​អតីត​អនាគត​ ​ជា​អនត្តា​ទៅ​ហើយ​ ​ចាំបាច់​និយាយ​ថ្វី​ ​ដល់​ភ្នែក​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អរិយសាវ័ក​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​អាឡោះអាល័យ​នឹង​ភ្នែក​ជា​អតីត​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ភ្នែក​ជា​អនាគត​ ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​នឿយណាយ​ ​ដើម្បី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ ​ដើម្បី​រំលត់​ ​នូវ​ភ្នែក​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​បេ​។​ ​អណ្តាត​ជា​អតីត​អនាគត​ ​ជា​អនត្តា​ទៅ​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ៩ | បន្ទាប់
ID: 636872375686902099
ទៅកាន់ទំព័រ៖