ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣៦

​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​កាលបើ​ទុក្ខវេទនា​ពាល់ត្រូវ​ហើយ​ ​ក៏​មិន​ត្រេកអរ​នូវ​កាមសុខ​ឡើយ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​ទុកជា​វៀរចាក​កាមសុខ​ហើយ​ ​ក៏​ស្គាល់​ច្បាស់​ ​នូវ​ឧបាយ​ជា​គ្រឿង​ ​រលាស់​ចេញ​ ​នូវ​ទុក្ខវេទនា​បាន​ ​កាលបើ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​នឹង​កាមសុខ​ហើយ​ ​អនុស័យ​ ​គឺ​តម្រេក​ ​ដោយ​សុខវេទនា​ឯណា​ ​អនុស័យ​ ​គឺ​តម្រេក​នោះ​ ​រមែង​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​អរិយ​សាវក​ត្រាំត្រែង​នៅ​បាន​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ហេតុ​ ​ដែល​កើតឡើង​ផង​ ​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ផង​ ​នូវ​អានិសង្ស​ផង​ ​នូវ​ទោស​ផង​ ​នូវ​ឧបាយ​ ​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ផង​ ​នូវ​វេទនា​ទាំងនោះ​ ​តាមពិត​។​ ​កាល​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ហេតុ​ជាទី​កើតឡើង​ផង​ ​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ផង​ ​នូវ​អានិសង្ស​ផង​ ​នូវ​ទោស​ផង​ ​នូវ​ឧបាយ​ ​ជា​គ្រឿងរ​លាស់​ចេញ​ផង​ ​នូវ​វេទនា​ទាំងនោះ​ ​តាមពិត​ហើយ​ ​អនុស័យ​ ​គឺ​អវិជ្ជា​ ​ដោយ​អ​ទុ​ក្ខម​សុខវេទនា​ឯណា​ ​អនុស័យ​ ​គឺ​អវិជ្ជា​នោះ​ ​រមែង​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​អរិយ​សាវក​ ​ត្រាំត្រែង​នៅ​បាន
ថយ | ទំព័រទី ១២ | បន្ទាប់
ID: 636850415564594949
ទៅកាន់ទំព័រ៖